Arikanen hebben de tijd...
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
18 Augustus 2014 | Zuid-Afrika, South Africa
Alweer een week voorbij...
Dinsdagmorgen heb ik voor het eerst lesgegeven op Siloam Primary school. Dit is de school naast het kindertehuis. Ik geef vooral les in grade 6 en 7 (groep 8 en klas 1), omdat het voor de anderen moeilijk is om een les in het Engels te krijgen. De kids zijn enthousiast. Het is bijzonder om les te geven als er ook kinderen van Takalani in de klas zitten.
‘s Middags komt Sjoerd met de meiden terug. Vorige week waren ze met de hele groep geweest, maar de meiden vonden het zo leuk dat ze nog een keer langs wilden komen. Gezellig! Ze zijn 10 min te vroeg, dat kunnen alleen maar NLers zijn! Leuk om ze weer even te spreken en zee en gewone middag op Takalani te laten zien. De vorige keer werd hier van alles uit de kast gehaald, vandaar. Ze hebben kleren ingezameld om hier weg te geven. De volgende dag zoek ik alle kleren uit. Alles moet geregistreerd worden. Ze schrijven hier echt alles op, niet normaal. Ook als je weg gaat met de auto of met iemand belt, moet je precies registreren wat je doet.
‘s Avonds hebben we de oudste meiden uitgenodigd op mijn kamer. Ze hebben allemaal 5 kledingstukken uitgekozen en zijn helemaal blij. De volgende dagen zie ik ze in bekende kleding lopen en komen ze het steeds even showen. Thanks meiden!
Woensdagmiddag de hele middag bij de meiden op de kamer gezeten. Het was gezellig. Ze hebben mn haar ingevlochten (met wol), zoals de Venda dat doen. Het is er weer uit inmiddels… Een van de NL jongens heeft een verpletterende indruk op de meiden gemaakt. Hij kon zo goed dansen! Ik wil met je mee naar Nederland, dank an ik m weer zien! En dan word ik ook blank. Nou eh nee!
Donderdagmorgen met ik met Maartje naar Phiphidi- watervallen geweest. Dit is een gebied met rotsen en verschillende watervallen. Echt supermooi! Genieten, even tot rust komen en bijpraten in het Nederlands! Heerlijk!
Vrijdag ben ik naar Gondolikethwa geweest, een christelijke school ongeveer een kwartier verderop. De principal zei: you’re more than welcome! Thanks! En zo voelt het ook. De sfeer is duidelijk anders dan op Siloam. Het onderwijs is beter. Ik begin met kijken in de onderbouw, o.a. grade 2 (groep 4). Ze zijn bezig met maatjeslezen. Verder ben ik nog in grade 8 geweest, waar 1 van de jongens van Takalani zit. De leraar had geen tijd, dus ik mocht ze bezighouden met wat ik maar wilde. Dat werd een lesje Nederland.
Na schooltijd met Dumisani, die hier ook op school zit, doorgereden naar Makhado om boodschappen te doen. Gelijk tijd om even een dikke vette magnum te halen! Het is tenslotte vakantie;)
De middagen en avonden zijn snel vol. Ik help veel kinderen met hun huiswerk. Ze vinden het echt lasting. Maar ze zijn wel heel trots de volgende dag: ik had alles goed, als enige van de klas! Inmiddels weet ik ook hoe ze zich voelen als ze het niet snappen: ik kreeg een accountingboek onder mn neus geschoven met alleen maar tabellen. Laat maar, dit wordt niets.
Wat bijzonder is, is dat je merkt dat de band met de kids steeds sterker wordt. Met de jongere kinderen is het vooral spelen (papegaaitje leef je nog), voetballen enz. Met de oudsten heb ik hele gesprekken. Ze zijn heel open, soms ook over hun verleden en de plannen die ze hebben voor de toekomst. Ze hebben echt veel meegemaakt. Ik heb diep, diep respect voor de manier waarop ze daarmee omgaan, hoe ze elkaar helpen, lol maken, zich inzetten voor school en er het beste van maken. Ze hebben een groot vertrouwen in God, dat is bijzonder om te zien.
Een van de kinderen hield tot nu toe vooral afstand. Vorig jaar was dat niet zo, maar ik liet het zo. Inmiddels is het ijs gebroken en vertelde hij ook waarom hij mij ontweek: straks ben jij weer weg en moet ik je weer missen. Dus daarom zei ik liever helemaal niets tegen je. Deze kinderen hebben al te vaak afscheid genomen in hun leven, dat is pijnlijk om te zien.
Zaterdagmorgen heb ik kanjertraining gedaan. We hebben het verhaal herhaald, energizers gedaan, complimentenrondes (dat kunnen ze;)) en plank tillen. Gaaf om te zien hoe betrokken ze zijn!
Daarna kwam Polite me vragen of ik hen een plezier wilde doen. De jongens zouden een voetbalwedstrijd spelen tegen een team uit het dorp, maar Robert kwam niet opdagen. Ze mogen niet alleen de poort uit, zeker niet als groep. Als ik niet mee zou gaan, ging de wedstrijd niet door. Oke, vooruit. We spraken af dat we voor lunchtijd terug zouden zijn. Dat heb ik geweten. Het duurde eerst een uur voordat de tegenstander kwam opdagen en toen bleek dat Takalani 2 teams heeft die na elkaar spelen. Ik snap dat lunchtijd een rekbaar begrip is, zeker in Afrika, maar onder lunchtijd versta ik geen half 5! Ik heb ze Nederlands geleerd: Vandaag nog! Ze hebben trouwens wel gewonnen!
Ik heb Eric omgedoopt tot Arjen Robben. Het WK leeft hier nog erg. Ze hebben het er veel over, ook de kids op school en de bakker. Iedereen wilde graag dat NL zou winnen. Ze speelden eerlijk, maar de bijkomende reden was ook de geldprijs die eraan vast zit. Dat geld zouden ze hier dan vanzelf zien verschijnen, met alle Nederlanders die hier komen.
Zaterdagavond heb ik ladiesnight gehouden met de oudste meiden. Echt gezellig! Ik had gezorgd voor wat cake, chips en cola. Ze wilden eerst vooral zingen, dus ik heb zee en nieuw lied geleerd wat ze de volgende dag in de kerk konden zingen. Daarna Uno gespeeld. Heel simpel, maar ze zijn helemaal blij.
Zondagmiddag heb ik met de jongere meiden (8-13) cake gebakken. We kunnen niet echt praten, maar ze genieten;) Eerst doet de oven het niet , maar later komt dat goed. ‘s avonds delen we het uit. Eet smakelijk!
Deze week ben ik best veel geconfronteerd met de armoede die hier heerst. Je kijkt er snel doorheen, omdat je de kinderen ziet en niet de vieze, kapotte kleren die ze aan hebben. Maar ik heb me deze week wel beseft dat we in Nederland stinkend rijk zijn. Bij het boodschappen doen had ik chips gekocht en cola, ook voor de ladiesnight, maar dat zijn dingen die ze hier nooit krijgen. Voor de staf had ik een blik koiffie meegenomen. ‘s Avonds zei een van hen: dat heb ik echt al heel lang niet gehad. De staf gaf ook aan dat ze weinig verdienen: ong 200 euro per maand. Dit ligt wel boven het minimumloon, maar is weinig. De boodschappen hier zijn net zo duur als in Nederland.
De kinderen liggen in hun kleren in bed, ze hebben geen pyjama’s. De allerkleinsten delen samen 1 bed. Ze hebben 1 handdoek, die ongeveer zo klein is als een vaatdoek. Deze week waren e rook verschillende dingen kapot: de kraan in de keuken, die werd gemaakt door er 2 bakstenen op te leggen. Inmiddels werkt ie weer. Het warme water in het gebouw doet het ook niet, al sinds vrijdag. Dat betekent dat de kids een koude douche krijgen, of naar het badhuis lopen 3 km verderop. Het warme water bij de rondavels doet het wel, dus ik heb wel een warme douche. Ik vroeg waarom de kinderen dan niet onder mijn douche konden, maar dat mocht ik niet vragen. Ook warm water daar weghalen mocht niet. Ik heb mn best gedaan, het is niet anders. Er zou vandaag iemand komen om het te maken, maar er is nog niets gebeurd…
Vandaag ben ik weer naar Siloam school geweest. Met de kids is het leuk! Ik had vandaag per ongeluk het verkeerde vak gegeven, maar daar kwam ik pas achter toen de les al voorbij was. Morgen herkansing. Verder vraag ik me soms wel af wat ik daar op school doe. Als ik aankom, zitten er 5 leraren in de zon. Ze eten chips (om 10 uur ‘s morgens), knippen hun nagels, of slapen op een tafel. De klassen zitten alleen. Ik heb besloten dat ik ga voor de kids, maar dat ik er mee stop als het me niet meer bevalt. Ik zie wel hoe lang ik dit volhoud, ander ga ik liever vaker naar Gondo.
Waar ik ook moeite mee blijf hebben, is dat op scholen veel geslagen wordt. In bijna elk lokaal ligt een stok. De oudere kinderen van Takalani laten vaak hun vingers zien, die helemaal dik zijn. Officieel is slaan verboden, maar het gebeurt veel. Ook op Gondo. Ik ben het hier absoluut niet mee eens, maar het is lasting om er iets van te zeggen. Misschien als ik hier wat langer ben, of misschien zeg ik wel meer met wat ik doe, en vooral: niet doe.
Verder heb ik het hier ontzettend naar mn zin! Ik geniet van elke dag. Het is echt bijzonder om hier te zijn. Elke dag is anders en elk moment is waardevol!
Tot de volgende blog,
Liefs Tineke
P.S: Rene en Willemien: van harte gefeliciteerd met de geboorte van Jolijn! Fijn dat alles goed is gegaan! Geniet met zn vieren!
Dinsdagmorgen heb ik voor het eerst lesgegeven op Siloam Primary school. Dit is de school naast het kindertehuis. Ik geef vooral les in grade 6 en 7 (groep 8 en klas 1), omdat het voor de anderen moeilijk is om een les in het Engels te krijgen. De kids zijn enthousiast. Het is bijzonder om les te geven als er ook kinderen van Takalani in de klas zitten.
‘s Middags komt Sjoerd met de meiden terug. Vorige week waren ze met de hele groep geweest, maar de meiden vonden het zo leuk dat ze nog een keer langs wilden komen. Gezellig! Ze zijn 10 min te vroeg, dat kunnen alleen maar NLers zijn! Leuk om ze weer even te spreken en zee en gewone middag op Takalani te laten zien. De vorige keer werd hier van alles uit de kast gehaald, vandaar. Ze hebben kleren ingezameld om hier weg te geven. De volgende dag zoek ik alle kleren uit. Alles moet geregistreerd worden. Ze schrijven hier echt alles op, niet normaal. Ook als je weg gaat met de auto of met iemand belt, moet je precies registreren wat je doet.
‘s Avonds hebben we de oudste meiden uitgenodigd op mijn kamer. Ze hebben allemaal 5 kledingstukken uitgekozen en zijn helemaal blij. De volgende dagen zie ik ze in bekende kleding lopen en komen ze het steeds even showen. Thanks meiden!
Woensdagmiddag de hele middag bij de meiden op de kamer gezeten. Het was gezellig. Ze hebben mn haar ingevlochten (met wol), zoals de Venda dat doen. Het is er weer uit inmiddels… Een van de NL jongens heeft een verpletterende indruk op de meiden gemaakt. Hij kon zo goed dansen! Ik wil met je mee naar Nederland, dank an ik m weer zien! En dan word ik ook blank. Nou eh nee!
Donderdagmorgen met ik met Maartje naar Phiphidi- watervallen geweest. Dit is een gebied met rotsen en verschillende watervallen. Echt supermooi! Genieten, even tot rust komen en bijpraten in het Nederlands! Heerlijk!
Vrijdag ben ik naar Gondolikethwa geweest, een christelijke school ongeveer een kwartier verderop. De principal zei: you’re more than welcome! Thanks! En zo voelt het ook. De sfeer is duidelijk anders dan op Siloam. Het onderwijs is beter. Ik begin met kijken in de onderbouw, o.a. grade 2 (groep 4). Ze zijn bezig met maatjeslezen. Verder ben ik nog in grade 8 geweest, waar 1 van de jongens van Takalani zit. De leraar had geen tijd, dus ik mocht ze bezighouden met wat ik maar wilde. Dat werd een lesje Nederland.
Na schooltijd met Dumisani, die hier ook op school zit, doorgereden naar Makhado om boodschappen te doen. Gelijk tijd om even een dikke vette magnum te halen! Het is tenslotte vakantie;)
De middagen en avonden zijn snel vol. Ik help veel kinderen met hun huiswerk. Ze vinden het echt lasting. Maar ze zijn wel heel trots de volgende dag: ik had alles goed, als enige van de klas! Inmiddels weet ik ook hoe ze zich voelen als ze het niet snappen: ik kreeg een accountingboek onder mn neus geschoven met alleen maar tabellen. Laat maar, dit wordt niets.
Wat bijzonder is, is dat je merkt dat de band met de kids steeds sterker wordt. Met de jongere kinderen is het vooral spelen (papegaaitje leef je nog), voetballen enz. Met de oudsten heb ik hele gesprekken. Ze zijn heel open, soms ook over hun verleden en de plannen die ze hebben voor de toekomst. Ze hebben echt veel meegemaakt. Ik heb diep, diep respect voor de manier waarop ze daarmee omgaan, hoe ze elkaar helpen, lol maken, zich inzetten voor school en er het beste van maken. Ze hebben een groot vertrouwen in God, dat is bijzonder om te zien.
Een van de kinderen hield tot nu toe vooral afstand. Vorig jaar was dat niet zo, maar ik liet het zo. Inmiddels is het ijs gebroken en vertelde hij ook waarom hij mij ontweek: straks ben jij weer weg en moet ik je weer missen. Dus daarom zei ik liever helemaal niets tegen je. Deze kinderen hebben al te vaak afscheid genomen in hun leven, dat is pijnlijk om te zien.
Zaterdagmorgen heb ik kanjertraining gedaan. We hebben het verhaal herhaald, energizers gedaan, complimentenrondes (dat kunnen ze;)) en plank tillen. Gaaf om te zien hoe betrokken ze zijn!
Daarna kwam Polite me vragen of ik hen een plezier wilde doen. De jongens zouden een voetbalwedstrijd spelen tegen een team uit het dorp, maar Robert kwam niet opdagen. Ze mogen niet alleen de poort uit, zeker niet als groep. Als ik niet mee zou gaan, ging de wedstrijd niet door. Oke, vooruit. We spraken af dat we voor lunchtijd terug zouden zijn. Dat heb ik geweten. Het duurde eerst een uur voordat de tegenstander kwam opdagen en toen bleek dat Takalani 2 teams heeft die na elkaar spelen. Ik snap dat lunchtijd een rekbaar begrip is, zeker in Afrika, maar onder lunchtijd versta ik geen half 5! Ik heb ze Nederlands geleerd: Vandaag nog! Ze hebben trouwens wel gewonnen!
Ik heb Eric omgedoopt tot Arjen Robben. Het WK leeft hier nog erg. Ze hebben het er veel over, ook de kids op school en de bakker. Iedereen wilde graag dat NL zou winnen. Ze speelden eerlijk, maar de bijkomende reden was ook de geldprijs die eraan vast zit. Dat geld zouden ze hier dan vanzelf zien verschijnen, met alle Nederlanders die hier komen.
Zaterdagavond heb ik ladiesnight gehouden met de oudste meiden. Echt gezellig! Ik had gezorgd voor wat cake, chips en cola. Ze wilden eerst vooral zingen, dus ik heb zee en nieuw lied geleerd wat ze de volgende dag in de kerk konden zingen. Daarna Uno gespeeld. Heel simpel, maar ze zijn helemaal blij.
Zondagmiddag heb ik met de jongere meiden (8-13) cake gebakken. We kunnen niet echt praten, maar ze genieten;) Eerst doet de oven het niet , maar later komt dat goed. ‘s avonds delen we het uit. Eet smakelijk!
Deze week ben ik best veel geconfronteerd met de armoede die hier heerst. Je kijkt er snel doorheen, omdat je de kinderen ziet en niet de vieze, kapotte kleren die ze aan hebben. Maar ik heb me deze week wel beseft dat we in Nederland stinkend rijk zijn. Bij het boodschappen doen had ik chips gekocht en cola, ook voor de ladiesnight, maar dat zijn dingen die ze hier nooit krijgen. Voor de staf had ik een blik koiffie meegenomen. ‘s Avonds zei een van hen: dat heb ik echt al heel lang niet gehad. De staf gaf ook aan dat ze weinig verdienen: ong 200 euro per maand. Dit ligt wel boven het minimumloon, maar is weinig. De boodschappen hier zijn net zo duur als in Nederland.
De kinderen liggen in hun kleren in bed, ze hebben geen pyjama’s. De allerkleinsten delen samen 1 bed. Ze hebben 1 handdoek, die ongeveer zo klein is als een vaatdoek. Deze week waren e rook verschillende dingen kapot: de kraan in de keuken, die werd gemaakt door er 2 bakstenen op te leggen. Inmiddels werkt ie weer. Het warme water in het gebouw doet het ook niet, al sinds vrijdag. Dat betekent dat de kids een koude douche krijgen, of naar het badhuis lopen 3 km verderop. Het warme water bij de rondavels doet het wel, dus ik heb wel een warme douche. Ik vroeg waarom de kinderen dan niet onder mijn douche konden, maar dat mocht ik niet vragen. Ook warm water daar weghalen mocht niet. Ik heb mn best gedaan, het is niet anders. Er zou vandaag iemand komen om het te maken, maar er is nog niets gebeurd…
Vandaag ben ik weer naar Siloam school geweest. Met de kids is het leuk! Ik had vandaag per ongeluk het verkeerde vak gegeven, maar daar kwam ik pas achter toen de les al voorbij was. Morgen herkansing. Verder vraag ik me soms wel af wat ik daar op school doe. Als ik aankom, zitten er 5 leraren in de zon. Ze eten chips (om 10 uur ‘s morgens), knippen hun nagels, of slapen op een tafel. De klassen zitten alleen. Ik heb besloten dat ik ga voor de kids, maar dat ik er mee stop als het me niet meer bevalt. Ik zie wel hoe lang ik dit volhoud, ander ga ik liever vaker naar Gondo.
Waar ik ook moeite mee blijf hebben, is dat op scholen veel geslagen wordt. In bijna elk lokaal ligt een stok. De oudere kinderen van Takalani laten vaak hun vingers zien, die helemaal dik zijn. Officieel is slaan verboden, maar het gebeurt veel. Ook op Gondo. Ik ben het hier absoluut niet mee eens, maar het is lasting om er iets van te zeggen. Misschien als ik hier wat langer ben, of misschien zeg ik wel meer met wat ik doe, en vooral: niet doe.
Verder heb ik het hier ontzettend naar mn zin! Ik geniet van elke dag. Het is echt bijzonder om hier te zijn. Elke dag is anders en elk moment is waardevol!
Tot de volgende blog,
Liefs Tineke
P.S: Rene en Willemien: van harte gefeliciteerd met de geboorte van Jolijn! Fijn dat alles goed is gegaan! Geniet met zn vieren!
-
18 Augustus 2014 - 19:30
Annet Vlug:
Hoi Tineke,
Leuk om jouw verslag te lezen. Wat heftig van het slaan op school. En het verhaal van het warme water. Wie bepaalt het of jij ze dat warme water mag geven???
Bijzonder om ze daar ook de kanjertraining te geven.
Succes met alles daar,
Gr van Annet -
18 Augustus 2014 - 22:53
Jantina:
Lieve Tineke,
Gisteravond elkaar nog telefonisch gesproken, maar toch ook fijn om weer je weblog te lezen!
Mooi om te merken hoe jij ook daar gebruik kunt maken van je onderwijstalenten! Bijzonder om ook met de kinderen te werken op het sociaal-emotionele vlak in de vorm van de kanjertraining. Goed bezig, Tineke! Wat kun je ook op deze manier de kinderen veel liefde en aandacht geven. Veel zegen in je mooie taak! We denken aan je. Liefs van mama. -
19 Augustus 2014 - 07:58
Nienke :
Lieve tien,
Idd weer een week voorbij! Wat vliegt de tijd!
Goed te lezen en horen dat je het zo goed hebt daar!
Ben blessed to be a blessing! We bellen snel weer!
Liefs Nienke en Marcel -
19 Augustus 2014 - 09:43
Alinda:
Ha Tineke,
Wat een bijzonder verhaal weer. Fijn dat je elke dag geniet!
Liefs Alinda -
19 Augustus 2014 - 09:56
Willemien:
Hoi Tineke,
Bedankt voor je felicitaties, een verrassing om na je hele verslag opeens dat zinnetje te lezen ;) Lief dat je zelfs daar nog aan denkt in Afrika!!
Het gaat heel goed met Jolijn, dat is bijzonder en een (Gods) wonder. Zeker in vergelijking met alles wat we dan over de situatie bij jou lezen, is het zo'n verschil allemaal! Wat is Nederland dan rijk en anders georganiseerd.
Sterkte met alles wat je daar doet, ook om het te verwerken. Geniet en veel kracht!
lieve groet, René en Willemien
-
20 Augustus 2014 - 14:04
Freke Keurhorst:
Wat leuk om jouw blog te lezen.
Ik heb ze allemaal in 1 x gelezen.
- De problemen met de reis.
- Het ontvangst.
- Jouw werkzaamheden en;
- jouw enthousiasme, creativiteit, nuchterheid etc.
Petje af hoor.
Kinderen zullen blij zijn met jou. En idd (zoals dat jongentje zei) kan ik me voorstellen "jammer voor hen als je weer weggaat".
Maar, nu eerst nog veel plezier daar, hoor.
vr gr Freke -
21 Augustus 2014 - 20:47
Machiel En Albertje:
Dag Tineke,
Dank voor je boeiende verslagen, fijn dat we zo mee kunnen lezen.
De warmte die je deelt en het licht dat je laat schijnen voor deze kinderen is van onschatbare waarde.
Hartelijke groeten,
Machiel en Albertje -
24 Augustus 2014 - 21:51
Teun En Jittie Jansen:
Lieve Tineke,
We hebben inmiddels het een en ander gelezen van je belevenissen.We merken dat je al helemaal meedraait en je plek gevonden hebt. We wensen je Gods zegen zodat je zelf ook tot zegen kunt zijn.
Lieve groeten,
Teun en Jittie Jansen. -
25 Augustus 2014 - 09:28
Mark En Suzanne:
lieve Tineke,
net weer thuis van onze rijke vakantie in Frankrijk en dan in 1 keer al je verslagen lezen :
wat een contrast ! Wat is het dan schrijnend om zo'n groot verschil te zien, jij letterlijk in hun situatie.
Fijn dat je daar je plek weer hebt gevonden : dat jouw licht en liefde mag schijnen voor de kinderen om je heen.
Geniet van alle mooie momenten meissie God bless you !
liefs Mark, Suzanne, Ruben en Eva. -
28 Augustus 2014 - 18:31
Jonneke:
Gaaf om te lezen Tineke en zo leuk dat we ons hier nu goed een voorstelling van kunnen maken. Erg blij dat de meiden blij zijn met onze kleding! Geef ze een extra knuffel van me/ons!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
