Negerzoen!
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
01 September 2014 | Zuid-Afrika, South Africa
De titel van deze blog zal ik even uitleggen. Ik heb van Nienke een pakketje met kaarten meegekregen, voor elke week 1. De kaart van deze week was: 'een dikke zoen', met als foto allemaal bruine negerzoenen en een witte in het midden. That's me:) Het is leuk om elke week een kaart open te maken. Ook van het pakketje van Ronkje heb ik inmiddels 2 kaarten open, tof! En ik heb zelfs al een kaart uit NL gekregen. Thanks papa en mama!
Het was weer een gave week! Ik heb weer veel gedaan, dus weet niet zo goed waar ik zal beginnen.
Woensdag ben ik met vho Rosinah naar de gevangenis geweest. Met het geld dat we in NL hebben ingezameld willen ze bedden kopen. De kinderen slapen nu op boxsprings, maar die nodigen teveel uit om erop te springen. Veel veren zijn gebroken, dus de kinderen liggen in een kuil. Andere bedden verkopen ze hier bijna niet, dus daarom gaan de gevangen stalen bedden maken. We zijn op gesprek geweest bij een van de medewerkers. Ik moest eerst een shirt met lange mouwen aan doen, korte mouwen was te uitdagend. Daarna mochten we naar binnen. Gaaf om te zien! We werden heel gastvrij ontvangen, daar blijf ik elke keer van onder de indruk. We krijgen als gift een paar oude bedden van de gevangenen. De andere bedden maken ze. WIj hoeven alleen het staal te betalen, geen werkloon. We mogen de bedden nog even bekijken. Ze zien er echt stevig uit! De gevangenen dragen oranje overalls met ‘correction’ erop.
Onderweg met vho Rosinah is het gezellig. Ze vertelt veel over Takalani en de dingen die ze moeilijk vindt aan haar taak. Ze is echt een lieve vrouw, ik heb veel respect voor de manier waarop ze haar werk doet! Het is ook tof om te merken dat ik bij haar terecht kan met al mijn vragen. Ze zegt ook steeds: zeg ons wat je opvalt, daar kunnen wij van leren.
Donderdag ben ik naar Vhutshilo mountain school geweest. Dit is een crèche en kleuterschool, waar de jongsten van Takalani naar toe gaan. Vorig jaar ben ik hier ook een dagje geweest en het is leuk om terug te zijn. Ik kijk eerst bij grade R (groep 1/ 2). De kinderen zitten hier braaf aan een tafel. Ze werken niet in hoeken enz. Daarna buitenspelen. Ze hebben hier veel speelgoed, dus ze vermaken zich goed.
Ik heb op Mountain school ook een vrijwilliger uit USA ontmoet. Ze werkt hier in de buurt. Ze is met een groep van 34 mensen gekomen, die verspreid werken door heel Zuid Afrika. Zij is de enige in Venda. Ze vertelde me dat ze zich heel eenzaam voelt. Het werk dat ze doet vindt ze saai en ‘s avonds kun je hier geen kant op. Om 18.00 is het donker en moet je binnen zijn. Ik verveel me hier nooit, want ik ben altijd bezig met de kids, tenzij ik een momentje voor mezelf creer. Hier wonen is dus duidelijk anders. Dat wist ik ook, maar haar verhaal bevestigt dat. Deze week komt ze langs op Takalani. Van de groep van 34 zijn er inmiddels al 10 weer thuis. Zij hoopt dat ze het volhoudt. Ik heb eerder al een vrijwilliger uit Australie ontmoet. Zij wil in het weekend ook met mij afspreken. Ik heb alleen haar nummer, zij de mijne niet, dus ik zie wel of ik daar zin in heb.
‘s Middags met Kathu naar de rivier geweest. Hij was geschorst op school, omdat hij niet op zijn schouder geslagen wilde worden. Hij was om 10 uur al weer thuis. Later bleek dat hij zelf was weggegaan. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen, daar zal ik nog eens naar vragen.
Toen we terugkwamen waren de kids schooltje aan het spelen. Pfano was de leraar, compleet met stick. Ze weten echt niet beter.
Vrijdag ben ik weer naar Gondo geweest, dit keer in grade 2 en 3. In grade 3 was geen leraar, dus voor de rest van de dag was dit ‘mijn klas’. Leuk! Daarna met Dumisani boodschappen gedaan. En even langs KFC, want hij had toetsen gehad en daardoor niets kunnen eten. Das niet erg, dan doen we dat hier;)
Vrijdagavond ben ik met Maartje naar een tabelo geweest, een soort gebedsbijeenkomst voor iemand die overleden is. In de week tussen het overlijden en de begrafenis komen de mensen elke avond bij elkaar. In de tuin staat een tent waar de dienst wordt gehouden. Ik denk dat er ongeveer 60 mensen waren. Bijzonder om eens mee te maken.
Daarna heb ik bij Maartje gegeten. Gezellig om bij te praten en leuk dat we als Nederlanders onder elkaar precies begrijpen wat we bedoelen. Binnenkort gaan we samen naar het Krugerpark, dus nu alvast wat gepland.
De volgende ochtend gaan we naar de begrafenis. Die begint om 6.00 uur. Maartje komt mij om half 6 halen. Het is ontzettend koud en nog donker. De bijeenkomst is weer in de tent. Ik moet een rok aan en een hoofddoek op. En ik heb een deken om, like a real Venda. Buiten zijn vrouwen de hele nacht bezig geweest om te koken voor alle gasten. Bij een begrafenis komt familie en het hele dorp. Een van de vrouwen vertelt dat ze bijna elk weekend naar een begrafenis gaan. Na de dienst (die lijkt wel wat op de diensten bij ons) gaan we naar de begraafplaats. We rijden mee, met zn 15en achterin een bakkie. Bij de begraafplaats is nog een begrafenis van iemand anders uit het dorp, dat doen ze tegelijkertijd. Echt bijzonder om meet e maken, al kan ik niet volgen wat er allemaal wordt gezegd. De mensen stellen het op prijs dat we er zijn, ik heb tig handen geschud.
Daarna gingen we weer terug naar het huis om te eten. Onderweg stopte de auto ermee, dus die hebben we nog even aangeduwd. Bij het huis krijgen we een flinke maaltijd en praten met verschillende mensen.
Zaterdagmiddag heb ik met de kinderen pizza gebakken. Nienke heeft dit vorig jaar gedaan en de kids vragen er al om sinds de 2e dag dat ik hier ben. Dus: let’s do it! Ik heb alle ingredienten gekocht en de taken verdeeld. Verder doen ze alles zelf. Ze genieten onwijs! Brandon kneed het deeg en zit er zelf ook helemaal onder. Muneiwa krijgt het eerste stuk, omdat hij de uien heeft gesneden. Daarna delen ze iedereen uit. Een feestje! Vho Grace vraagt nog: waarom doe je er geen suiker door, want suiker vinden we hier lekker! Ja, vast wel.
Zaterdagavond heb ik weer boysnight gehad, dit keer met een groep jongens van 12-16. Weer Uno en Maffia, ze vinden het geweldig! Dit zijn de feestjes die ze hier nooit hebben. Aan het eind zegt Justice: Je moet ook nog even met ons bidden. De parents weten dat de kids hier drinken en wat lekkers krijgen, dus vho Maggie vroeg: wanneer is het parentsnight;)
Zondag kerk en ‘s middags huiswerk gemaakt in de zon. Eerst met Phathu en toen met Dumisani. Pathu kwam vandaag trots uit school: ik heb het hoogste cijfer! Dumisani is bezig met zijn trial exams, de laatste toetsen voor de examens. Hij staat er niet goed voor en ik vraag me af of hij gaat slagen. We werken veel, maar ik weet niet of het genoeg is. Hij komt vaak niet zelf uit de opdrachten. Bij Engels vroeg hij: wat is een titel? Nee, dit kun je niet menen! Dat leer ik de kinderen in groep 4.
Na de prayer hadden ze een hele discussie over de tv. Er is hier een commissie van kinderen die praat over beleid en dingen die anders kunnen. De tv is stuk, maar waarschijnlijk heeft 1 van de kinderen dat gedaan. Als straf kopen ze nu geen nieuwe kabels. De tv is ongeveer het enige waarmee de kids zich vermaken, dus deze discussie heb ik al vaak gehoord. Deels hebben ze gelijk. Na de prayer koppelen ze terug aan de rest van de kinderen wat ze besproken hebben. Dat gaat met veel geschreeuw en gediscussieer. Ik wacht altijd tot het moment komt dat ze elkaar te lijf gaan, maar dat gebeurt nooit. This is just the way we talk. Dat is waar, maar ze hebben hier duidelijk een ander temperament.
Ik meng me nooit in deze discussies, dit moeten ze zelf maar oplossen.
Vandaag weer naar Siloam school geweest. Ik heb een artikel vertaald voor de principal (directeur) Hij wilde informative over discipline in NL. Dus ik heb een mooi artikel gezocht over positief stimuleren en de rol van de leerkracht. Ik ben benieuwd wat hij er van vindt.
In de pauze deed ik een spel met de kids. Daarna sprongen ze met zn allen op me om me een knuffel te geven. Dat is altijd het moment dat ik mn armen over elkaar doe, dit gaat te gek. Maar op ‘stop’ reageren ze niet, dus Adam heeft me gered. Ik ben altijd blij als ik de kids van Takalani op school zie. Een vertrouwd gezicht en dat is soms wel fijn! Het eerste lesuur was bikkelen, het tweede lesuur was erg leuk. Dus ik ga er voor!
De kinderen en staf praten onderling veel Venda en dat kan ik niet volgen. Veel wordt wel vertaald, maar als ik het te lang vind duren, zeg ik: A thi dipfi (ik weet het niet). Inmiddels roepen ze dat zelf ook als ik ergens bij zit.
Bij jullie is de eerste schooldag geweest. Alle kinderen en collega's: succes en veel plezier! Jullie hebben het vast fijner dan de kinderen hier op school!
Fijne week,
Liefs Tineke
Het was weer een gave week! Ik heb weer veel gedaan, dus weet niet zo goed waar ik zal beginnen.
Woensdag ben ik met vho Rosinah naar de gevangenis geweest. Met het geld dat we in NL hebben ingezameld willen ze bedden kopen. De kinderen slapen nu op boxsprings, maar die nodigen teveel uit om erop te springen. Veel veren zijn gebroken, dus de kinderen liggen in een kuil. Andere bedden verkopen ze hier bijna niet, dus daarom gaan de gevangen stalen bedden maken. We zijn op gesprek geweest bij een van de medewerkers. Ik moest eerst een shirt met lange mouwen aan doen, korte mouwen was te uitdagend. Daarna mochten we naar binnen. Gaaf om te zien! We werden heel gastvrij ontvangen, daar blijf ik elke keer van onder de indruk. We krijgen als gift een paar oude bedden van de gevangenen. De andere bedden maken ze. WIj hoeven alleen het staal te betalen, geen werkloon. We mogen de bedden nog even bekijken. Ze zien er echt stevig uit! De gevangenen dragen oranje overalls met ‘correction’ erop.
Onderweg met vho Rosinah is het gezellig. Ze vertelt veel over Takalani en de dingen die ze moeilijk vindt aan haar taak. Ze is echt een lieve vrouw, ik heb veel respect voor de manier waarop ze haar werk doet! Het is ook tof om te merken dat ik bij haar terecht kan met al mijn vragen. Ze zegt ook steeds: zeg ons wat je opvalt, daar kunnen wij van leren.
Donderdag ben ik naar Vhutshilo mountain school geweest. Dit is een crèche en kleuterschool, waar de jongsten van Takalani naar toe gaan. Vorig jaar ben ik hier ook een dagje geweest en het is leuk om terug te zijn. Ik kijk eerst bij grade R (groep 1/ 2). De kinderen zitten hier braaf aan een tafel. Ze werken niet in hoeken enz. Daarna buitenspelen. Ze hebben hier veel speelgoed, dus ze vermaken zich goed.
Ik heb op Mountain school ook een vrijwilliger uit USA ontmoet. Ze werkt hier in de buurt. Ze is met een groep van 34 mensen gekomen, die verspreid werken door heel Zuid Afrika. Zij is de enige in Venda. Ze vertelde me dat ze zich heel eenzaam voelt. Het werk dat ze doet vindt ze saai en ‘s avonds kun je hier geen kant op. Om 18.00 is het donker en moet je binnen zijn. Ik verveel me hier nooit, want ik ben altijd bezig met de kids, tenzij ik een momentje voor mezelf creer. Hier wonen is dus duidelijk anders. Dat wist ik ook, maar haar verhaal bevestigt dat. Deze week komt ze langs op Takalani. Van de groep van 34 zijn er inmiddels al 10 weer thuis. Zij hoopt dat ze het volhoudt. Ik heb eerder al een vrijwilliger uit Australie ontmoet. Zij wil in het weekend ook met mij afspreken. Ik heb alleen haar nummer, zij de mijne niet, dus ik zie wel of ik daar zin in heb.
‘s Middags met Kathu naar de rivier geweest. Hij was geschorst op school, omdat hij niet op zijn schouder geslagen wilde worden. Hij was om 10 uur al weer thuis. Later bleek dat hij zelf was weggegaan. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen, daar zal ik nog eens naar vragen.
Toen we terugkwamen waren de kids schooltje aan het spelen. Pfano was de leraar, compleet met stick. Ze weten echt niet beter.
Vrijdag ben ik weer naar Gondo geweest, dit keer in grade 2 en 3. In grade 3 was geen leraar, dus voor de rest van de dag was dit ‘mijn klas’. Leuk! Daarna met Dumisani boodschappen gedaan. En even langs KFC, want hij had toetsen gehad en daardoor niets kunnen eten. Das niet erg, dan doen we dat hier;)
Vrijdagavond ben ik met Maartje naar een tabelo geweest, een soort gebedsbijeenkomst voor iemand die overleden is. In de week tussen het overlijden en de begrafenis komen de mensen elke avond bij elkaar. In de tuin staat een tent waar de dienst wordt gehouden. Ik denk dat er ongeveer 60 mensen waren. Bijzonder om eens mee te maken.
Daarna heb ik bij Maartje gegeten. Gezellig om bij te praten en leuk dat we als Nederlanders onder elkaar precies begrijpen wat we bedoelen. Binnenkort gaan we samen naar het Krugerpark, dus nu alvast wat gepland.
De volgende ochtend gaan we naar de begrafenis. Die begint om 6.00 uur. Maartje komt mij om half 6 halen. Het is ontzettend koud en nog donker. De bijeenkomst is weer in de tent. Ik moet een rok aan en een hoofddoek op. En ik heb een deken om, like a real Venda. Buiten zijn vrouwen de hele nacht bezig geweest om te koken voor alle gasten. Bij een begrafenis komt familie en het hele dorp. Een van de vrouwen vertelt dat ze bijna elk weekend naar een begrafenis gaan. Na de dienst (die lijkt wel wat op de diensten bij ons) gaan we naar de begraafplaats. We rijden mee, met zn 15en achterin een bakkie. Bij de begraafplaats is nog een begrafenis van iemand anders uit het dorp, dat doen ze tegelijkertijd. Echt bijzonder om meet e maken, al kan ik niet volgen wat er allemaal wordt gezegd. De mensen stellen het op prijs dat we er zijn, ik heb tig handen geschud.
Daarna gingen we weer terug naar het huis om te eten. Onderweg stopte de auto ermee, dus die hebben we nog even aangeduwd. Bij het huis krijgen we een flinke maaltijd en praten met verschillende mensen.
Zaterdagmiddag heb ik met de kinderen pizza gebakken. Nienke heeft dit vorig jaar gedaan en de kids vragen er al om sinds de 2e dag dat ik hier ben. Dus: let’s do it! Ik heb alle ingredienten gekocht en de taken verdeeld. Verder doen ze alles zelf. Ze genieten onwijs! Brandon kneed het deeg en zit er zelf ook helemaal onder. Muneiwa krijgt het eerste stuk, omdat hij de uien heeft gesneden. Daarna delen ze iedereen uit. Een feestje! Vho Grace vraagt nog: waarom doe je er geen suiker door, want suiker vinden we hier lekker! Ja, vast wel.
Zaterdagavond heb ik weer boysnight gehad, dit keer met een groep jongens van 12-16. Weer Uno en Maffia, ze vinden het geweldig! Dit zijn de feestjes die ze hier nooit hebben. Aan het eind zegt Justice: Je moet ook nog even met ons bidden. De parents weten dat de kids hier drinken en wat lekkers krijgen, dus vho Maggie vroeg: wanneer is het parentsnight;)
Zondag kerk en ‘s middags huiswerk gemaakt in de zon. Eerst met Phathu en toen met Dumisani. Pathu kwam vandaag trots uit school: ik heb het hoogste cijfer! Dumisani is bezig met zijn trial exams, de laatste toetsen voor de examens. Hij staat er niet goed voor en ik vraag me af of hij gaat slagen. We werken veel, maar ik weet niet of het genoeg is. Hij komt vaak niet zelf uit de opdrachten. Bij Engels vroeg hij: wat is een titel? Nee, dit kun je niet menen! Dat leer ik de kinderen in groep 4.
Na de prayer hadden ze een hele discussie over de tv. Er is hier een commissie van kinderen die praat over beleid en dingen die anders kunnen. De tv is stuk, maar waarschijnlijk heeft 1 van de kinderen dat gedaan. Als straf kopen ze nu geen nieuwe kabels. De tv is ongeveer het enige waarmee de kids zich vermaken, dus deze discussie heb ik al vaak gehoord. Deels hebben ze gelijk. Na de prayer koppelen ze terug aan de rest van de kinderen wat ze besproken hebben. Dat gaat met veel geschreeuw en gediscussieer. Ik wacht altijd tot het moment komt dat ze elkaar te lijf gaan, maar dat gebeurt nooit. This is just the way we talk. Dat is waar, maar ze hebben hier duidelijk een ander temperament.
Ik meng me nooit in deze discussies, dit moeten ze zelf maar oplossen.
Vandaag weer naar Siloam school geweest. Ik heb een artikel vertaald voor de principal (directeur) Hij wilde informative over discipline in NL. Dus ik heb een mooi artikel gezocht over positief stimuleren en de rol van de leerkracht. Ik ben benieuwd wat hij er van vindt.
In de pauze deed ik een spel met de kids. Daarna sprongen ze met zn allen op me om me een knuffel te geven. Dat is altijd het moment dat ik mn armen over elkaar doe, dit gaat te gek. Maar op ‘stop’ reageren ze niet, dus Adam heeft me gered. Ik ben altijd blij als ik de kids van Takalani op school zie. Een vertrouwd gezicht en dat is soms wel fijn! Het eerste lesuur was bikkelen, het tweede lesuur was erg leuk. Dus ik ga er voor!
De kinderen en staf praten onderling veel Venda en dat kan ik niet volgen. Veel wordt wel vertaald, maar als ik het te lang vind duren, zeg ik: A thi dipfi (ik weet het niet). Inmiddels roepen ze dat zelf ook als ik ergens bij zit.
Bij jullie is de eerste schooldag geweest. Alle kinderen en collega's: succes en veel plezier! Jullie hebben het vast fijner dan de kinderen hier op school!
Fijne week,
Liefs Tineke
-
01 September 2014 - 18:50
Alek Ter Braak:
Hoi lieve juf Tineke,
Vandaag was mijn eerste schooldag bij juf Carolien. Het was heel leuk. Hoe is het met jou?
Heb je al gitaar gespeeld? Ik ga snel weer naar gitaarles. Daar heb ik zin in, groetjes Alek -
01 September 2014 - 19:19
Jolanda:
Heee! Leuk om je verhalen weer te lezen! Je maakt echt super veel mee daar.
Ook bijzonder om een keer bij een begrafenis te zijn.
Mooi dat je daar zo geniet! We bellen snel weer, liefs Jolanda. -
01 September 2014 - 19:25
Engelien:
Weer leuk en interessant te lezen Tinus! Enjoy!
Liefs, Engel -
01 September 2014 - 20:05
Nienke:
Vanuit NL een dikke witte negerzoen!
xx -
01 September 2014 - 20:46
Familie Van Luttikhuizen:
Ha Tineke,
Fijn om weer een verslag van je te lezen. Wat maak je toch een bijzondere dingen mee, geweldig. En tegelijkertijd natuurlijk ook veel verdrietige en ingrijpende dingen. We bidden voor de kinderen en hun problemen en dat jij tot een zegen mag zijn!
Liefs Teunis, Marieke, Sara, Jesse en Iris -
02 September 2014 - 10:36
Elise:
Heej Tineke,
Leuk om weer wat van je te lezen, het blijft bijzonder dat je zoveel mee maakt! Het leven begint hier inderdaad weer en dat is het moment dat de zon weer gaat schijnen na drie weken een beetje herfstachtig weer. Gelukkig kan ik er, met een mijn soort van verlof, lekker van genieten! Tot de volgende blog!
Liefs! -
02 September 2014 - 20:16
Marjolein:
Wow...wat een belevenissen allemaal weer! Mooi dat je alles zo goed bij houdt; zo krijgen wij ook een mooi beeld van wat je allemaal doet en mee maakt. Fijn dat je zo veel voor de mensen en kinderen daar kan betekenen en dat je je daar zo goed op je plek voelt. Fijne week weer!
Veel liefs van ons, en een dikke kus van Deborah (die het hele huis door kruipt...het doel is om haar te leren lopen voordat jij terug bent..;)) -
04 September 2014 - 14:15
Anneke Kluiters :
Hoi Tineke wat leuk om al je verhalen te lezen. Ik las net alles achter elkaar en dan is het een heel verhaal . Je maakt heel wat mee heb je wel tijd om alles te verwerken ? Wat een zegen dat je zoveel liefde mag uitdelen,de Here zegene voor de rest van de tijd die je daar zult zijn. Wij gaan volgende week op vakantie e dan zal het weer even duren voordat ik de volgende verslagen lees.
Hartelijke groetjes ook namens Peter Anneke Kluiters -
05 September 2014 - 18:53
Wendy:
Hey Tineke,
Wat fijn dat het allemaal goed gaat. Wij hebben de eerste schoolweek achter de rug. Iedereen begint weer een beetje te wennen hier. En jij bent nog lekker daar. Maak veel foto's, dan kunnen we straks met je meegenieten ( en nu ook al een beetje hoor )
Groeten vanuit een best zonnig Apeldoorn.
Groetjes Pieter en Wendy -
06 September 2014 - 20:55
Michel En Nienke Weelink:
Hoi Tineke
Wat maak je mooie dingen mee. Heel leuk om te lezen.
Hier hebben we de eerste week school er alweer opzitten. Jij mag nog heerlijk een aantal weken genieten!
Groetjes
Michel en Nienke Weelink -
07 September 2014 - 13:57
Ineke:
Hoi Tineke, wat leuk om je verhalen te lezen. Bijzonder dat er zo'n verschil is. Fijn dat jij daar mag zijn om te helpen en tot opbouw te zijn. Wat een verschil met hier in Nederland. We wensen je nog een fijne tijd toe. Geniet ervan, maar ook heel veel sterkte! We bidden voor jou en de kinderen. Groetjes van Marcel, Ineke, Luc en Alyssa Timmerman -
07 September 2014 - 14:51
Karin Bos:
Hoi Tineke,
Wat is het leuk een verslag van jou te lezen. Ik bleef lezen. Wat maak je bijzondere dingen mee.
De begrafenis helemaal. Super goed van je dat je een artikel hebt gezocht over positieve stimuleren door de leerkracht. Wie weet wat het gaat brengen en hoe het mensen aanzet tot een andere benadering van de kinderen. Geniet veel, het valt me op hoe lekker jij je daar voelt. Super hoor!
Lieve groet Karin Bos -
07 September 2014 - 22:43
Jannie:
Ha die Tineke.
Geweldig om jouw verhalen weer te kunnen lezen en jouw enthousiasme hierdoor te kunnen voelen.
Vorige week bij jouw moeder op haar verjaardag geweest,wat overigens erg gezellig was en daar ook over jouw grote ervaring gesproken.Wij vinden het nog steeds fantastisch dat jij je droom zo op deze manier kan waarmaken.De tijd gaat erg snel en begrijp dat jij van iedere dag geniet.
Heel veel succes Tineke en zie weer uit naar jouw volgende verslag.
Dikke tuut van ons allen uit het "oerhollandse" Almere. -
08 September 2014 - 21:26
Jannie En Bouke Jeeninga:
Hoi Tineke,
Leuk je verhalen te lezen. We blijven je volgen. Veel succes en een hartelijke groet van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
