They call it Africa, we call it home!
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
25 Augustus 2014 | Zuid-Afrika, South Africa
Ben ik weer;) Het is leuk om jullie te laten weten wat ik hier beleef, en dat is veel! Ik geniet enorm, maak veel mooie dingen mee. Ik ben hier nu 3.5 week. Vorig jaar ging ik na 4 weken weer naar huis. Ik ben blij dat ik hier nu nog een tijd kan zijn, want ik hoef hier nog lang niet weg;) Maak je geen zorgen, ik kom wel weer thuis hoor! Maar ook hier ben ik thuis!
Woensdag ben ik met vho Grace en Robert naar Louis Trichard geweest, om ondergoed te kopen voor alle kinderen. Dat is echt een dagtaak, niet normal. Eerst een uur rijden, dan alle verschillende maten langs en als alles ingepakt is nog eens checken. Het gaat ook niet echt effectief. Betalingsverkeer gaat met veel omwegen. Ze betalen met cheques, die ondertekend moeten worden door iemand van het bestuur. Wij mogen nu alleen alles uitzoeken en vertellen wat het moet kosten. Daarna gaat iemand een cheque inleveren en pas over een week mogen we alles ophalen. Maar wij hebben de tijd…
Ik heb trouwens ook mijn eerste bekeuring binnen. Ik rijd hier, omdat de staf niet in de auto van Takalani mag rijden. De weg naar Louis Trichard reed ik voor het eerst. Je mag 80 of 100, afhankelijk van het stuk waar je rijdt. Meestal ga ik niet harder dan 80, want de auto kan dat niet echt hebben. Ik schat dat ie ongeveer 20 jaar oud is. Maar goed, net voor LT mag je ineens maar 60. Het eerste bord 60 heb ik gemist en direct daarna werd ik aangehouden door de Traffic Police. Ik moest mn rijbewijs afgeven en uitstappen. Grace zei:’ bied je excuses aan, dan is de boete lager. Ik blijf in de auto zitten, want als ik met je meeloop, moet je meer betalen.’ Oke dan. Ik bleek 77 te hebben gereden, dus 17 km te hard. Maar omdat ik hier vrijwilliger ben, gaf ze me de laagste boete. Ik moest 200 Rand betalen, ong 16 euro. Met een ‘ God bless you!’ mocht ik weer gaan. Wel een beetje beschamend, mijn eerste boete in 9 jaar en dan ook nog hier in Afrika. Later bleek dat ze me dik gematst hebben, ik had makkelijk een boete van 70 euro kunnen krijgen. Ik weet nu in ieder geval waar ik af moet remmen, want op de plek waar ik bekeurd werd staan ze altijd.
Donderdag ben ik mee geweest naar Mushaathooni, de middelbare school. In uniform! De meiden hebben me hun kleren geleend en overal hoorde ik: You look beautiful! Die mening deel ik niet helemaal, maar zij zijn helemaal onder de indruk. Om 6.15 gaan we weg. De dag begint met een uur huiswerk maken. Er is nog geen leraar te bekennen. Ik zit in de klas bij Pathu, gezellig! Het eerste uur volg ik geschiedenis, over de Zulu’s in 1850. Ik moet goed opletten, want af en toe vraagt de docent mij ook wat. Hij is enthousiast, geeft goed les en zegt minstens 10x: Am I clear, good people!
Verder is het op Mushathooni zo mogelijk een nog grotere bende dan op Siloam. De meeste uren is er helemaal geen leerkracht en mogen de kinderen zelf weten wat ze doen. Daar hadden ze me al voor gewaarschuwd: They don’t teach. Dus dat heb ik toen maar gedaan.
Ik heb geprobeerd alle klassen langs te gaan waar jongeren van Takalani zitten. In de tweede klas waar ik kwam, werd een opdracht voor Life Orientation door de deur geschoven. Ik heb met de klas gesproken over alle sociale problemen in de Afrikaanse samenleving: ongeletterdheid, vandalisme, drugsgebruik, HIV, tienerzwangerschappen. Het sleutelwoord is respect: voor elkaar, voor jouw lichaam en dat van anderen, voor de bezittingen van een ander. Het maakte indruk op ze.
Een van de jongeren van takalani had me verteld dat hij HIV-positief is en zich daar erg voor schaamt. Op dat moment zat hij bij mij in de les, dus ik kon het niet laten om een pleidooi te houden voor de acceptatie van mensen met HIV. Hij en ik wisten dat dit speciaal voor hem bedoeld was.
Daarna pauze. Ik had gehoopt om met de jongeren te eten, maar ik werd uitgenodigd in de staffroom. Ook leuk! Om 10.30 zat ik aan de porridge met kip. Welt of dat ze zo gastvrij zijn! Een van de leraren had vrienden uit NL, dus we moesten gelijk even op facebook om te melden dat ik er was.
Na de pauze ben ik naar grade 8 gegaan, en heb Engels gegeven. We hadden nog tijd over, dus daarom ook een lesje over NL. Ik heb ze euro’s laten zien, helemaal te gek!
Gaaf om te zien dat de aandacht die de jongeren krijgen ze zo goed doet. Ze bedankten me dat ik op hun school kwam en zijn echt trots dat zij nu eens in het middelpunt staan. Voor mij is het leuk om hen te zien omgaan met hun vrienden.
Vrijdag ben ik weer naar Gondolikethwa geweest. Drive safe please. Ja, het zal niet weer gebeuren. Ik had mijn gitaar meegenomen en heb in verschillende klassen muziek gegeven. Ze genoten en ik ook! Ze dansten door de klas. En dan met uitzicht op de bergen, life is good!
Op Takalani zingen we ook veel. Echt gaaf, af en toe echt kippenvel! Er verschijnen hier steeds meer gitaren: een plank met een stuk ijzerdraad, een blikje als klankkast en een bot of stokje als plectrum. Echt te grappig hoe ze er op spelen: ze doen me precies na en spelen in hetzelfde ritme.
Vrijdagavond heb ik weer kanjertraining gegeven. Dit keer met het eerste verhaal van Max en de vogel: De vogel past zich aan omdat hij mee wil spelen. Daardoor raakt hij een stuk van zijn eigenheid kwijt. Hij voelt zich alleen. Iedereen heeft opgeschreven wanner hij/zij zich eenzaam voelt. Daarna mochten ze dat delen. Er kwam heel wat los, heftig om te horen. Dat maakte me wel even stil.
Ze zijn blij dat ze op Takalani zijn, maar worstelen ook met veel dingen. Ze mogen veel niet. Ze moeten een toestemmingsformulier inleveren om de poort uit te mogen. Ze hebben geen geld, dus vrienden betalen hun lunch en hun beltegoed. Soms zitten ze alleen in de pauze. De tv hier doet het niet (al vanaf maart, dus ze hebben het WK geluisterd in plaats van gekeken) en daarom vervelen zich. Ze willen zo graag geaccepteerd worden en erbij horen. Ze willen zijn als ieder ander, maar hebben niet dezelfde mogelijkheden. Ze noemen dat ‘ de mensen van buiten’. Ook onderling maken ze het elkaar niet makkelijk.
Zaterdag kwam er bezoek: diakenen van de kerk in Hyani. Zo’n bezoek gaat heel officieel. Alle stoelen worden naar buiten gehaald. Er wordt gespeechd, (ik mocht ook nog even) en gezongen. Ik had verwacht dat ze de hele middag zouden blijven of in ieder geval mee zouden eten, maar na een uurtje gingen ze weer.
‘s Middags ben ik met Dumisani naar Byaba geweest om boodschappen te doen. Justice gaat op trip naar Durban met school (hij zit op een priveschool en de school betaalt zijn reis). We kopen eten voor onderweg. Het maakte indruk dat dit het idee van Dumisani was. Vorig jaar ging hij zelf op trip en hij weet nog dat hij toen alles zelf moest regelen. Hij heeft geld verdient om nu iets voor Justice te kopen. Dan loop je wel even anders in de supermarkt. We hebben het bedrag gesplit, zodat hij zelf ook nog wat over heeft. Ik ka nook alles betalen, maar dat heb ik niet gedaan om hem niet te kwetsen.
We gingen met de taxi, dat is al een avontuur op zich. Leuk om mee te maken. En ook fijn om even de poort uit te zijn. In het weekend hangt iedereen maar wat rond, dus na een tijdje heb ik dat wel gezien.
‘s Avonds hadden we boysnight. Vorige week had ik ladiesnight en reageerden de jongens met:’ What about us?’ Bij een ladiesnight hebben wij geen jongens nodig;) Dus daarom deze week boysnight. Ik zei tegen Kathu: maar daar mag ik niet bij zijn. Jawel hoor, you’re our big sister! Het was echt gezellig! We hebben maffia gedaan. Zo komisch om te zien! Daarna stroopwafels gegeten (thanks dutch visitors!). Ze kregen er pas 1 als ze ‘ stroopwafel’ konden zeggen!
Weer echt mooi om te zien hoe ze genieten. Het is zo simpel, maar zo leuk. Na afloop stonk mn huisje gigantisch (al die zwetende lijven), dat is dan wel weer jammer...
Zondagmiddag heb ik de loombandjes en ballonnen uitgedeeld. Ze weten nu hoe ze moeten loomen en zijn fanatiek! Groep 4c: van jullie VVVbonnen had ik looms gekocht , dus bedankt! Ik dacht: dat vinden ze hier vast net zo leuk als jullie. En dat is ook zo!
Daarna Justice uitgezwaaid op Gondo. ‘s Avonds kwam Maartje nog even langs.
Vandaag ben ik weer naar Siloam Primary geweest. Het was leuk! Ik heb 2 klassen Engels gegeven. Een van de lessen ging over men’s work en women’s work. Ze zijn hier nog wat ouderwetser en vooral de jongens vinden dat het enige recht van de vrouw het aanrecht is. Aan het eind van de les heb ik de grap over de scheidsrechtersspray daarom maar even op het bord getekend.
's Morgens gaan de kinderen al om 6.15 naar school. Ik word wakker als ze langs mijn huisje lopen. Ze schreeuwen dan nog even: See you Tien! Have a good day!
Ik heb hier trouwens een lief klein vriendinnetje: Klara. Ze is 4 jaar en loopt de hele week al achter mij aan. Steeds zoekt ze me weer op voor een knuffel. Zelfs als ik naar de wc ga staat ze voor de deur te wachten.
Ik begreep dat het in NL koud is. Hier is het overdag 30 graden, ‘s avonds wel frisser.
Een fijne week!
Liefs Tineke
Woensdag ben ik met vho Grace en Robert naar Louis Trichard geweest, om ondergoed te kopen voor alle kinderen. Dat is echt een dagtaak, niet normal. Eerst een uur rijden, dan alle verschillende maten langs en als alles ingepakt is nog eens checken. Het gaat ook niet echt effectief. Betalingsverkeer gaat met veel omwegen. Ze betalen met cheques, die ondertekend moeten worden door iemand van het bestuur. Wij mogen nu alleen alles uitzoeken en vertellen wat het moet kosten. Daarna gaat iemand een cheque inleveren en pas over een week mogen we alles ophalen. Maar wij hebben de tijd…
Ik heb trouwens ook mijn eerste bekeuring binnen. Ik rijd hier, omdat de staf niet in de auto van Takalani mag rijden. De weg naar Louis Trichard reed ik voor het eerst. Je mag 80 of 100, afhankelijk van het stuk waar je rijdt. Meestal ga ik niet harder dan 80, want de auto kan dat niet echt hebben. Ik schat dat ie ongeveer 20 jaar oud is. Maar goed, net voor LT mag je ineens maar 60. Het eerste bord 60 heb ik gemist en direct daarna werd ik aangehouden door de Traffic Police. Ik moest mn rijbewijs afgeven en uitstappen. Grace zei:’ bied je excuses aan, dan is de boete lager. Ik blijf in de auto zitten, want als ik met je meeloop, moet je meer betalen.’ Oke dan. Ik bleek 77 te hebben gereden, dus 17 km te hard. Maar omdat ik hier vrijwilliger ben, gaf ze me de laagste boete. Ik moest 200 Rand betalen, ong 16 euro. Met een ‘ God bless you!’ mocht ik weer gaan. Wel een beetje beschamend, mijn eerste boete in 9 jaar en dan ook nog hier in Afrika. Later bleek dat ze me dik gematst hebben, ik had makkelijk een boete van 70 euro kunnen krijgen. Ik weet nu in ieder geval waar ik af moet remmen, want op de plek waar ik bekeurd werd staan ze altijd.
Donderdag ben ik mee geweest naar Mushaathooni, de middelbare school. In uniform! De meiden hebben me hun kleren geleend en overal hoorde ik: You look beautiful! Die mening deel ik niet helemaal, maar zij zijn helemaal onder de indruk. Om 6.15 gaan we weg. De dag begint met een uur huiswerk maken. Er is nog geen leraar te bekennen. Ik zit in de klas bij Pathu, gezellig! Het eerste uur volg ik geschiedenis, over de Zulu’s in 1850. Ik moet goed opletten, want af en toe vraagt de docent mij ook wat. Hij is enthousiast, geeft goed les en zegt minstens 10x: Am I clear, good people!
Verder is het op Mushathooni zo mogelijk een nog grotere bende dan op Siloam. De meeste uren is er helemaal geen leerkracht en mogen de kinderen zelf weten wat ze doen. Daar hadden ze me al voor gewaarschuwd: They don’t teach. Dus dat heb ik toen maar gedaan.
Ik heb geprobeerd alle klassen langs te gaan waar jongeren van Takalani zitten. In de tweede klas waar ik kwam, werd een opdracht voor Life Orientation door de deur geschoven. Ik heb met de klas gesproken over alle sociale problemen in de Afrikaanse samenleving: ongeletterdheid, vandalisme, drugsgebruik, HIV, tienerzwangerschappen. Het sleutelwoord is respect: voor elkaar, voor jouw lichaam en dat van anderen, voor de bezittingen van een ander. Het maakte indruk op ze.
Een van de jongeren van takalani had me verteld dat hij HIV-positief is en zich daar erg voor schaamt. Op dat moment zat hij bij mij in de les, dus ik kon het niet laten om een pleidooi te houden voor de acceptatie van mensen met HIV. Hij en ik wisten dat dit speciaal voor hem bedoeld was.
Daarna pauze. Ik had gehoopt om met de jongeren te eten, maar ik werd uitgenodigd in de staffroom. Ook leuk! Om 10.30 zat ik aan de porridge met kip. Welt of dat ze zo gastvrij zijn! Een van de leraren had vrienden uit NL, dus we moesten gelijk even op facebook om te melden dat ik er was.
Na de pauze ben ik naar grade 8 gegaan, en heb Engels gegeven. We hadden nog tijd over, dus daarom ook een lesje over NL. Ik heb ze euro’s laten zien, helemaal te gek!
Gaaf om te zien dat de aandacht die de jongeren krijgen ze zo goed doet. Ze bedankten me dat ik op hun school kwam en zijn echt trots dat zij nu eens in het middelpunt staan. Voor mij is het leuk om hen te zien omgaan met hun vrienden.
Vrijdag ben ik weer naar Gondolikethwa geweest. Drive safe please. Ja, het zal niet weer gebeuren. Ik had mijn gitaar meegenomen en heb in verschillende klassen muziek gegeven. Ze genoten en ik ook! Ze dansten door de klas. En dan met uitzicht op de bergen, life is good!
Op Takalani zingen we ook veel. Echt gaaf, af en toe echt kippenvel! Er verschijnen hier steeds meer gitaren: een plank met een stuk ijzerdraad, een blikje als klankkast en een bot of stokje als plectrum. Echt te grappig hoe ze er op spelen: ze doen me precies na en spelen in hetzelfde ritme.
Vrijdagavond heb ik weer kanjertraining gegeven. Dit keer met het eerste verhaal van Max en de vogel: De vogel past zich aan omdat hij mee wil spelen. Daardoor raakt hij een stuk van zijn eigenheid kwijt. Hij voelt zich alleen. Iedereen heeft opgeschreven wanner hij/zij zich eenzaam voelt. Daarna mochten ze dat delen. Er kwam heel wat los, heftig om te horen. Dat maakte me wel even stil.
Ze zijn blij dat ze op Takalani zijn, maar worstelen ook met veel dingen. Ze mogen veel niet. Ze moeten een toestemmingsformulier inleveren om de poort uit te mogen. Ze hebben geen geld, dus vrienden betalen hun lunch en hun beltegoed. Soms zitten ze alleen in de pauze. De tv hier doet het niet (al vanaf maart, dus ze hebben het WK geluisterd in plaats van gekeken) en daarom vervelen zich. Ze willen zo graag geaccepteerd worden en erbij horen. Ze willen zijn als ieder ander, maar hebben niet dezelfde mogelijkheden. Ze noemen dat ‘ de mensen van buiten’. Ook onderling maken ze het elkaar niet makkelijk.
Zaterdag kwam er bezoek: diakenen van de kerk in Hyani. Zo’n bezoek gaat heel officieel. Alle stoelen worden naar buiten gehaald. Er wordt gespeechd, (ik mocht ook nog even) en gezongen. Ik had verwacht dat ze de hele middag zouden blijven of in ieder geval mee zouden eten, maar na een uurtje gingen ze weer.
‘s Middags ben ik met Dumisani naar Byaba geweest om boodschappen te doen. Justice gaat op trip naar Durban met school (hij zit op een priveschool en de school betaalt zijn reis). We kopen eten voor onderweg. Het maakte indruk dat dit het idee van Dumisani was. Vorig jaar ging hij zelf op trip en hij weet nog dat hij toen alles zelf moest regelen. Hij heeft geld verdient om nu iets voor Justice te kopen. Dan loop je wel even anders in de supermarkt. We hebben het bedrag gesplit, zodat hij zelf ook nog wat over heeft. Ik ka nook alles betalen, maar dat heb ik niet gedaan om hem niet te kwetsen.
We gingen met de taxi, dat is al een avontuur op zich. Leuk om mee te maken. En ook fijn om even de poort uit te zijn. In het weekend hangt iedereen maar wat rond, dus na een tijdje heb ik dat wel gezien.
‘s Avonds hadden we boysnight. Vorige week had ik ladiesnight en reageerden de jongens met:’ What about us?’ Bij een ladiesnight hebben wij geen jongens nodig;) Dus daarom deze week boysnight. Ik zei tegen Kathu: maar daar mag ik niet bij zijn. Jawel hoor, you’re our big sister! Het was echt gezellig! We hebben maffia gedaan. Zo komisch om te zien! Daarna stroopwafels gegeten (thanks dutch visitors!). Ze kregen er pas 1 als ze ‘ stroopwafel’ konden zeggen!
Weer echt mooi om te zien hoe ze genieten. Het is zo simpel, maar zo leuk. Na afloop stonk mn huisje gigantisch (al die zwetende lijven), dat is dan wel weer jammer...
Zondagmiddag heb ik de loombandjes en ballonnen uitgedeeld. Ze weten nu hoe ze moeten loomen en zijn fanatiek! Groep 4c: van jullie VVVbonnen had ik looms gekocht , dus bedankt! Ik dacht: dat vinden ze hier vast net zo leuk als jullie. En dat is ook zo!
Daarna Justice uitgezwaaid op Gondo. ‘s Avonds kwam Maartje nog even langs.
Vandaag ben ik weer naar Siloam Primary geweest. Het was leuk! Ik heb 2 klassen Engels gegeven. Een van de lessen ging over men’s work en women’s work. Ze zijn hier nog wat ouderwetser en vooral de jongens vinden dat het enige recht van de vrouw het aanrecht is. Aan het eind van de les heb ik de grap over de scheidsrechtersspray daarom maar even op het bord getekend.
's Morgens gaan de kinderen al om 6.15 naar school. Ik word wakker als ze langs mijn huisje lopen. Ze schreeuwen dan nog even: See you Tien! Have a good day!
Ik heb hier trouwens een lief klein vriendinnetje: Klara. Ze is 4 jaar en loopt de hele week al achter mij aan. Steeds zoekt ze me weer op voor een knuffel. Zelfs als ik naar de wc ga staat ze voor de deur te wachten.
Ik begreep dat het in NL koud is. Hier is het overdag 30 graden, ‘s avonds wel frisser.
Een fijne week!
Liefs Tineke
-
25 Augustus 2014 - 19:29
Engelien:
Hey lieve Tinus,
Wat gaaf om zoveel van je reis mee te beleven en wat kom jij daar tot je recht! Ik ben echt verwonderd hoe anders het daar is maar hoe goed je daar mee om kan gaan. En geweldig te lezen hoe gek de kinderen met jou zijn. Ben heel benieuwd naar meer verhalen. Geniet!
Veel liefs,
Engel -
25 Augustus 2014 - 19:59
Marieke Vd Vlag:
Gaaf om te lezen!!
Veel plezier nog!! -
25 Augustus 2014 - 20:30
Jannita:
Hee lieve Tien! Super om weer te lezen, mooie dingen hoor! Het is zo gaaf dat je op allerlei verschillende manieren zoveel kan betekenen voor ze, maar ook tof hoe je zelf net zo goed geniet. De tijd vliegt! Geniet verder en we bellen! Liefs! -
26 Augustus 2014 - 11:55
Alinda:
Dat klinkt allemaal weer erg mooi, leuk om te lezen!
Ik moest wel lachen om je boete verhaal...Volgens mij kun je beter daar je eerste boete krijgen dan hier :)...Liefs! -
26 Augustus 2014 - 13:28
Elske:
Lieve Tien,
Wat mooi om elke keer weer jou verslagen te lezen. Wat ben je druk met veel dingen en je kunt merken dat je enthousiast bent! Je betekent erg veel voor die mensen, ga daar mee door!
Geniet er nog van de komende maanden!
Liefs Elske -
26 Augustus 2014 - 14:27
Renata:
Hoi Tineke.
Wat een mooie verhalen en jij mag het allemaal mee maken. Geniet er van en laat zo door alles Gods liefde zien.
Groetjes Renata -
26 Augustus 2014 - 21:23
Jantina:
Lieve Tineke,
Bedankt weer voor je uitgebreide verhaal. Mooi om te lezen! Wat een belevenissen, zeg! Geweldig dat je de kinderen zo veel positieve aandacht kunt geven. In alles veel zegen en vreugde!
Tot bels en liefs van mama. -
27 Augustus 2014 - 10:30
Janneke:
Hey Tineke!
Wat een leuke verhalen weer om te lezen! Zo te lezen maak je veel bijzondere dingen mee. Bijzonder en mooi! Geniet ervan nog de komende 2 maanden. Veel succes en een gezegende tijd daar!
Liefs,
Janneke (en Mark) -
29 Augustus 2014 - 18:01
Jetty Van Der Veen:
Hoi Tineke
Weer een heel verhaal leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt. Fijn dat je het naar je zin hebt daar dankbaar werk. Heel veel succes.
Liefs Jetty. -
29 Augustus 2014 - 20:09
Alice:
Hoi Tineke,
Wat ontzettend leuk om je verhalen te lezen. je kan leuk schrijven!
Het is goed om te lezen dat je geniet!
Groetjes Alice -
29 Augustus 2014 - 21:37
Erik Van Essen Vader Van Denise De Regenboog:
Hoi Tineke, ( groetjes van Denise)
Wat een leuke verhalen, heb het gevoel dat je even in Afrika bent als je dit aan het lezen ben.
Geniet ervan .
gr ouders Denise van Essen
-
01 September 2014 - 15:52
Aline Dupain:
Hoi Tineke,
Leuk om weer een stukje te lezen! Hier zijn ze vandaag weer begonnen op school en het is prachtig weer ;-(
Wat een leuk idee om het loomen daar te introduceren! Hier is de nieuwigheid er weer een beetje van af....
Veel plezier nog met de kinderen en succes met je liefdevolle werkzaamheden!
Groetjes Aline Dupain (moeder Stenn en Finn)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
